Kafamda birkaç konu vardı bugün, yazmak üzere. Karşı bahçedeki geveze kuşların cıvıltısı eşliğinde, ara sıra gelip sevilmek için miyavlayan kedim ve bütün gün durmayan klavyemin tuşlarının tıkırtısı içinde düşünüyordum. İçimde bitmeyen bir yazma isteği ile neler anlatabilirdim…
Ancak düşündükçe, başlangıçtaki fikirlerimden sapmaya başladım. “Ben mutlu olmak istiyorum.” cümlesini sorgularken buldum kendimi ve bu düşüncenin dünyanın en saçma, en yersiz ve en mantıksız talebi olduğuna karar verdim. Kur’an-ı Kerim’den ve şükür kavramından ilham alarak, asıl mesele olması gerekenin hoşnutluk/memnuniyet olduğuna vardım. Çünkü mutluluk geçici bir duygudur, oysa hoşnutluk bir olma halidir.
Kendimce, tecrübelerim kadar düşünüyorum. Kendimden örnekler vereceğim. Çok şükür her şey yolunda. Eş, iş, ev, aile, arkadaş, sosyal hayat, maddi konfor… O zaman çok mutlu mu olmalıyım? Örneğin; işimden memnunum. Bir şeyler ters gitmediği sürece çok şükür mutluyum da. Ama işe geç kalmak üzereyken, işlerin yetişmediği zamanlar, ne bileyim işleri yavaşlatacak bir hata ya da gözden kaçırılan bir şey olduğunda öyle bir stresli oluyorum ki, o anlarda mutlu olmam kesinlikle mümkün değil.
Belki mutlu bir gündür; ama acıklı bir film izlediğinde, o mutluluğun yerini hüzünlü düşünceler alabilir.
Ailemiz, işimiz, sosyal hayatımız iyi gittiğinde mutlu olmak mümkün müdür, peki ya dünyadaki savaşları, adaletsizlikleri, yok olan doğal kaynakları, katledilen doğayı, çaresiz hastalıkları düşündüğümüzde ne olur? İnsan her zaman mutlu olamaz.
Hoşnutluk yani memnuniyet hali farklıdır. Her daim şükürde olmaktan bahsediyorum. Bugün belki işler istediğim gibi gitmedi; ama ben elimden gelenin en iyisini yaptım ve vicdanım rahat. Çok şükür o zaman memnunum halimden. Tatil için bir yere gideceğim ve uçağı kaçırdım diyelim. Mutlu olmam beklenemez. Erken çıkmama rağmen bir kaza nedeniyle trafik tıkanmış. Her işte bir hayır vardır, elimden yaptım.
Genel örnekler vererek düşüncelerimi aktarmaya çalıştım. Mutluluk bir duygudur ve her duygu gibi geçicidir. Hoşnutluk, bir olma halidir. Ve ulaşılması gereken olmalıdır. İnsan olmanın doğasında hata, kusur ve yanlışlar vardır. Mükemmellik ve kusursuzluk yalnızca Yüce Allah’a aittir.
Huzur içinde ve her zaman şükredecek bir kalple yaşamak dileğiyle…
