Bu modern ve teknolojik olarak gelişmiş dünyada, teknolojinin sosyal ve ekonomik faaliyetimizin her alanını ele geçirdiğini görüyoruz. Hatta dini faaliyetler de teknolojik araçlar kullanılarak ifa ediliyor.
Farklı teknoloji biçimleri ve modern iletişim araçları günlük yaşamımızın ayrılmaz bir parçası haline geldi. Günümüzdeki teknolojik gelişmelerinin önemini ve faydalarını inkar etmek çok zor.
Ancak bu ortamları kötüye kullanan ve bu ortamlarda korku, yanlış bilgi ve saygısızlık yaymak isteyen insanların olduğu da bir gerçek. Ayrıca her gün küfürlü dil ve davranış girişimleriyle de karşılaşıyoruz.
Sorun, bu tür aşağılayıcı davranışlara nasıl karşı koyulacağı ile ilgili.
Böylesine saldırgan bir dilin, hedef olan insanlar üzerindeki etkileri nasıl sınırlandırılır? Böylesi kaçınılmaz ve istenmeyen bir deneyimle karşılaştığında, bir kişinin ne tür bir çareye başvurması gerekir?
Aslında sevgi ve gerçek sempati, her türden taciz ve nefretin tam panzehiridir, uyumlu ve müreffeh bir toplum için etkili bir silah ve araç olarak kullanılabilir.
Ancak şefkatin ve insani değerlerin hızla azalıyor olması büyük bir talihsizlik. Bu nedenle yalnızca iyi bir mizaca ve inanca sahip olanlar değil, hepimiz birden sevgi, şefkat, sempati ve nezaket dozumuzu her türlü kötülük ve kine karşı üstün gelecek ve onların üstesinden gelecek ölçüde artırmak zorunluluğu ve yükümlülüğüne sahibiz.
Hadi hep beraber merhameti, iyiliği ve merhamet dolu sevgiyi kendimize birer nişane yapalım
Sevginin çok güçlü bir silah olduğuna gerçekten o kadar çok inanıyorum ki; içtenlikle kullanıldığı zaman sevgi başkalarının kalbine ve ruhuna dokunuyor. Sevgi, insanlık tarihi boyunca defalarca kendisini böylesine kanıtlamış bir araç.
Öyleyse neden bugün bu silahtan faydalanmayalım? Bence onu çoğaltarak kullanmalıyız, çünkü kökleri derin bir rahatsızlığı ortadan kaldırmak için daha yüksek dozda ilaç gerekir.
Kötü niyetli yorumlar ve ifadeler internette bu kadar yaygın bir hal alırken ve bir virüs bu kadar ciddi hasara neden olurken, refahımızı ve haysiyetimizi korumak için ‘sevgi ve şefkat’ adlı bu aşıdan son derece yüksek dozda alınması gereklidir.
Bir uzman ve bilge bir cerrahın kanser hastasına tavsiyesi, her zaman rahatsızlığına karşı koyması olacaktır; aksi takdirde kanser tüm vücuda yayılabilir ve bu şekilde bir kayba neden olabilir.
Aynı şekilde, nefret kanserinin toplumlara sızmamasını ve toplumları durma noktasına getirmemesini istiyorsak, ılımlı sesimizi yükseltmemiz ve merhamet, sempati, haysiyet ve saygıyı teşvik etmek için doğru davranışlarımızı artırmamız gerekiyor.
Sözlerimi, sevginin nefretten daha güçlü olduğunu gösteren bir hikâye ile bitirmek istiyorum. Aslında nefret ve art niyetin güçlü kalelerini ve burçlarını, sevgi ve şefkatle fethedebiliriz.
Bu bir imam ve bir papazın hikayesidir. Her ikisi de, Nijerya’nın kuzeyinde kendi çatışma halindeki topluluklarının içinde birbirine muhalif silahlı milislere liderlik eden, amansız birer düşmandılar.
Müslümanlar ve Hıristiyanlar arasındaki çatışmalar nedeniyle yüzlerce insan ölmüştü ve binlercesi de böylesine bölünmüş ve savaşın parçaladığı bir bölgede yaşamanın sonuçlarına katlanmıştı.
1995’te bir gazeteci tarafından iki liderin katıldığı bir toplantı düzenlendiğinde, hikayeleri olumlu yöne doğru dönmeye başladı. Bu dönüş, nefret ve şiddetten affetme ve iyileşmeye doğru bir yolculuğun başlangıcı oldu.
Birbirlerine karşı güven inşa etmeye başladılar ve bu olumlu yolculuk devam etti ve en sonunda ikisi iyi dost oldular. Nefrete karşı kazandılar ve birlikte uyumlu, barışçıl ve şefkatli topluluklar kurmayı başardılar.
Hiç şüphe yok ki, iki insan arasındaki sevgi iki toplum arasındaki nefretten daha güçlüdür.
Her geçen gün artan nefret ve istismarı yenmek için; merhameti, iyiliği ve merhamet dolu sevgimizi hepimizin bir nişanesi ve günlük hayatımızın bir parçası haline getirelim.
Nefreti değil sevgiyi seçelim.
(Bu makale Laiq Ahmed Atif imzasıyla 5 Nisan 2021 tarihinde Times of Malta gazetesinde yayımlanmıştır.)
