TRT yapımı Gassal dizisi, izleyicilere derin bir içsel yolculuk sunarken, toplumsal eleştirileri de ustaca harmanlıyor. Genç bir adam olan Baki’nin, kimsesiz insanların cenazelerini yıkamasıyla başlayan hikaye, ölümle yüzleşme ve hayatın anlamı üzerine düşündürücü bir anlatım sergiliyor. Baki’nin, bu süreçte kendisini yıkayacak birini ararken yaşadığı dönüşüm, izleyicilere önemli mesajlar veriyor.
Dizinin ana teması olan “ölünce beni kim yıkayacak?” sorusu, aslında hayatın geçiciliğini ve insanın sosyal ilişkilerini sorgulamasını sağlıyor. Baki’nin, 30’lu yaşlarına kadar uzak durduğu sosyal hayata adım atması, izleyicilere yalnızlığın ve kaygının ne denli derin olabileceğini gösteriyor. Bu bağlamda, Baki’nin geçmişte yaşadığı travmalarla yüzleşmesi ve ölüm korkusunu anlaması, dizinin duygusal derinliğini artırıyor.
Ancak dizinin bazı sahneleri eleştiri oklarının hedefi haline gelmiş durumda. Toplumda var olan bazı olguların abartılı bir şekilde yansıtılması, izleyiciler arasında tartışmalara yol açıyor. Selçuk Aydemir’in yönetimindeki Gassal, toplumun gerçeklerini yansıtırken, bu gerçeklerin nasıl sunulduğu konusunda sorgulamalara neden oluyor.
Dizinin görsel estetiği ve oyunculuk performansları ise takdir topluyor. Ahmet Kural’ın Baki karakterine hayat vermesiyle birlikte, izleyiciye güçlü bir performans sergileniyor. Ancak bu güçlü performansın yanında, senaryonun bazı bölümlerinin yavan kalması ve olayların gelişiminde eksiklikler hissedilmesi eleştiriliyor.
Sonuç olarak, Gassal dizisi, hem derin bir hikaye sunması hem de toplumsal eleştirileriyle dikkat çekiyor. Ancak içerdiği bazı unsurların sorgulanması gerektiği ve daha dikkatli bir anlatım tarzına ihtiyaç duyduğu açıkça ortada. İzleyicilerin bu tür yapımları değerlendirirken, sadece eğlence değil aynı zamanda düşündürücü mesajlar aradıkları unutulmamalıdır. Gassal’ın gelecekteki bölümlerinde bu dengeyi kurup kuramayacağı merakla bekleniyor.
